Logo
"De vakbond voor iedereen"
word ook lid en profiteer van alle voordelen
Lid worden

Kernenergie 03-05-2021

Geachte leden,
In mijn eerder blogs heb ik geschreven over de energietransitie waarbij ik ben ingegaan op zonne-energie, windenergie als ook de conventionele energiecentrales.
Gelet op de problematieken (beperkingen) die ook deze bronnen met zich meebrengen, zijn zo langzamerhand ook weer de mogelijkheden van kernenergie aan de horizon verschenen.
Kernenergie kent een negatief imago vanwege de mogelijke gevaren als ook het welbekende zwaar radioactieve afval. Daarbij staat u wellicht nog de “meltdown" in 1986 van de kerncentrale in Tsjernobyl voor ogen. Ook de vraagstukken en protesten rond de opslag van radioactief materiaal, zult u snel in uw geheugen naar voren kunnen halen.
De voorgaande gevaren en negatieve effecten hebben betrekking op kernsplitsing, een proces waarbij (simpel gezegd) een basisstof wordt gespleten, waarbij de gespleten elementen zelf minder energie nodig hebben om stabiel te blijven dan de oorspronkelijke basisstof (Uranium 235). De “overtollige" energie komt daarbij dus vrij.
Naast kernsplitsing bestaat echter ook kernfusie. Bij kernfusie gebeurt feitelijk het omgekeerde dan bij kernsplitsing: separate elementen worden samengevoegd tot een eindproduct, waarbij het eindproduct minder energie nodig heeft om stabiel te blijven dan de afzonderlijke elementen gezamenlijk eerder nodig hadden om stabiel te blijven. Ook deze “overtollige" energie komt vrij.
In tegenstelling tot kernsplitsing wordt er bij kernfusie geen of slechts zeer gering radioactiviteit gevormd (afhankelijk van de gebruikte methode). In tegenstelling tot kernsplitsing is bij kernfusie wel zeer veel energie nodig om dit proces tot stand te brengen. Dit vormt vooralsnog nog wel een probleem. Daarentegen is de opbrengst aan energie bij kernfusie vele malen groter dan de hoeveelheid energie die nodig is voor het tot stand brengen van deze fusie. Kernfusie levert doorgaans ook 3 tot 4 maal meer energie op dan kernsplitsing!

Helium-3
Nieuwkomer op het gebeid van kernfusie is Helium-3. Helium komt (als Helium-4) voor in onze natuur.
Helium-3 komt daarentegen nauwelijks voor op onze aarde (naar schatting slechts ongeveer 200 kg). De zon vormt binnen haar eigen kernfusie Helium-4 maar ook Helium-3, die beide met de zonnewind worden meegevoerd. Op onze aarde houdt Helium-3 geen stand omdat het binnen onze atmosfeer reageert met de daarin aanwezige gassen. Op de maan houdt Helium-3 wel stand, omdat het zich daar in een vacuüm bevindt en wordt het als het ware in de bodem van de maan ongerept opgeslagen. Naar schatting bevindt zich ruim 1 miljoen ton Helium-3 in de bovenste laag van het maanoppervlak.
Het is mogelijk om Helium-3 te laten fuseren met Deutrium (een isotoop van waterstof): Deuterium + Helium 3 >> Helium 4 + Waterstof.
Er worden bij deze kernfusie géén radioactieve afvalstoffen gevormd, enkel twee bruikbare (edel) gassen.
Het zal u daarom ook niet meer vreemd voorkomen dat de interesse voor de maan en het daaraan gekoppelde ruimtereizen de laatste tijd weer sterk is toegenomen. Met name China heeft er nooit een geheim van gemaakt dat men plannen heeft de maan wat dit betreft te willen ontginnen (mogelijk al binnen enkele decennia een maanbasis). Maar ook de Verenigde Staten, Rusland, India en Japan en in Europa Duitsland, Frankrijk en Groot Brittannië hebben aangegeven plannen in die richting te hebben. Dit is ook niet zo vreemd, gezien de enorme waarde die Helium-3 op de maan vertegenwoordigt. Het idee erachter: door maangrond op te warmen (700 graden) kan Helium-3 vloeibaar gemaakt worden en zou in (druk)containers naar de aarde vervoerd kunnen worden. Met 500 ton Helium-3 zou de gehele aarde één jaar geheel van energie kunnen worden voorzien. Dit tegen een geschatte kostprijs van circa 4 à 5 miljard Euro (de exploitatie op de maan en het vervoer via de ruimte), terwijl de geschatte opbrengst aan energie 250 à 300 miljard Euro zal kunnen bedragen. De kosten van de winning op de maan staan dus in schril contrast met de kostprijs aan conventionele energievoorziening die mogelijk al tegen de 22e eeuw 1.500 (*) miljard Euro zou kunnen bedragen.
Wordt deze vorm van kernfusie de toekomst van onze energievoorziening? De toekomst zal het ons leren!

Jo De la Roij, hoofdbestuurder.

(*) bron NRC / 11-4-2007

Bron: WEBLOG HOOFDBESTUUR
Geplaatst op: 03-05-2021

Terug
Wij vragen jouw akkoord voor het gebruik van cookies op onze website. Meer informatie over wat cookies zijn, welke cookies op onze website worden gebruikt en wat ze bijhouden is beschikbaar in het onderdeel cookies van ons privacy statement
Akkoord Niet akkoord