word ook lid en profiteer van alle voordelen
Lid worden
Energietransitie 10-10-2019
Geachte leden,
Steeds vaker en steeds meer lezen wij in de media over de opwarming van de aarde, een stijgende zeespiegel, de uitstoot van CO2 en de daarmee gepaard gaande energietransitie.
Steeds vaker en steeds meer lezen wij in de media over de opwarming van de aarde, een stijgende zeespiegel, de uitstoot van CO2 en de daarmee gepaard gaande energietransitie.
Hoewel zich steeds meer tegenstellingen aftekenen met betrekking tot deze thema‘s (ook in de politiek) denk ik dat wij met z‘n allen langzaam maar zeker op weg zijn naar verduurzaming.
Een nobel streven, naar mijn mening. Gelet op de energietransitie betekent dit dat we het doel hebben om van de fossiele brandstoffen los te komen en over te schakelen naar duurzame energie zoals onder andere zonne-energie en windenergie.
Wanneer we aan windenergie denken dan gaat het om de windmolenparken die zowel op land als op zee gebouwd zijn of gebouwd gaan worden.
Met name dit thema wil ik met deze inzet nader toelichten met een kanttekening.
Het behoeft geen betoog dat wij enorm afhankelijk zijn van elektriciteit.
Een langdurig manco daarin kan snel tot verstrekkende gevolgen leiden, denk aan de stroomverzorging van een ziekenhuis. De vraag is of windmolens in de toekomst (maar dit geldt ook voor zonnepanelen) kunnen voldoen aan de vraag naar elektriciteit. Simpel gezegd, er is
wind nodig (voor zonnepanelen vooral zon).
Bekend feit is dat het in Nederland, maar ook in Europa feitelijk te weinig waait. Uiteraard is het zo dat wanneer het in Nederland windstil is, het bijvoorbeeld in Frankrijk wel kan waaien.
Onderlinge verbinding zou dan een oplossing kunnen vormen. Vanuit onderzoek is echter gebleken (de Duitse onderzoekers Linneman en Vallana*) dat de onderlinge ondersteuning op dit gebied vooralsnog maar voor amper 5% wordt gerealiseerd.
Iedere natie “dopt z‘n eigen boontjes" (ieder voor zich). Uit dit onderzoek kwam ook naar voren, dat tegenover elke opgewekte megawatt aan windcapaciteit nagenoeg één megawatt aan conventionele capaciteit als buffer dient te staan. Bij geen of onvoldoende wind moeten
deze conventionele elektriciteitscentrales de ontbrekende capaciteit opvangen.
Ondanks het feit dat Duitsland zijn windmolencapaciteit in de afgelopen jaren heeft uitgebreid tot 56.000 megawatt (Europa breed 150.000 megawatt), heeft dit niet geleid tot een afname van het aantal bestaande conventionele elektriciteitscentrales. De uitstoot van CO2 is als
gevolg van de uitbreiding van de windmolenparken weliswaar iets gedaald, maar lang niet van doorslaggevende betekenis, aldus de voornoemde onderzoekers.
Conclusie is, dat windmolens op zee als ook de windmolens op het land de conventionele energiecentrales (met fossiele brandstoffen) niet kunnen vervangen. In Europa is er dus naast windmolenenergie altijd een gekoppeld vangnet nodig in conventionele vorm.
Resumerend, ten eerste omdat er in Europa doorgaans te weinig wind is en ten tweede omdat de onderlinge internationale ondersteuning (voor zover mogelijk) marginaal is. Er is mijns inziens nog een lange weg te gaan.
Tot zover met vriendelijke groet,
Een nobel streven, naar mijn mening. Gelet op de energietransitie betekent dit dat we het doel hebben om van de fossiele brandstoffen los te komen en over te schakelen naar duurzame energie zoals onder andere zonne-energie en windenergie.
Wanneer we aan windenergie denken dan gaat het om de windmolenparken die zowel op land als op zee gebouwd zijn of gebouwd gaan worden.
Met name dit thema wil ik met deze inzet nader toelichten met een kanttekening.
Het behoeft geen betoog dat wij enorm afhankelijk zijn van elektriciteit.
Een langdurig manco daarin kan snel tot verstrekkende gevolgen leiden, denk aan de stroomverzorging van een ziekenhuis. De vraag is of windmolens in de toekomst (maar dit geldt ook voor zonnepanelen) kunnen voldoen aan de vraag naar elektriciteit. Simpel gezegd, er is
wind nodig (voor zonnepanelen vooral zon).
Bekend feit is dat het in Nederland, maar ook in Europa feitelijk te weinig waait. Uiteraard is het zo dat wanneer het in Nederland windstil is, het bijvoorbeeld in Frankrijk wel kan waaien.
Onderlinge verbinding zou dan een oplossing kunnen vormen. Vanuit onderzoek is echter gebleken (de Duitse onderzoekers Linneman en Vallana*) dat de onderlinge ondersteuning op dit gebied vooralsnog maar voor amper 5% wordt gerealiseerd.
Iedere natie “dopt z‘n eigen boontjes" (ieder voor zich). Uit dit onderzoek kwam ook naar voren, dat tegenover elke opgewekte megawatt aan windcapaciteit nagenoeg één megawatt aan conventionele capaciteit als buffer dient te staan. Bij geen of onvoldoende wind moeten
deze conventionele elektriciteitscentrales de ontbrekende capaciteit opvangen.
Ondanks het feit dat Duitsland zijn windmolencapaciteit in de afgelopen jaren heeft uitgebreid tot 56.000 megawatt (Europa breed 150.000 megawatt), heeft dit niet geleid tot een afname van het aantal bestaande conventionele elektriciteitscentrales. De uitstoot van CO2 is als
gevolg van de uitbreiding van de windmolenparken weliswaar iets gedaald, maar lang niet van doorslaggevende betekenis, aldus de voornoemde onderzoekers.
Conclusie is, dat windmolens op zee als ook de windmolens op het land de conventionele energiecentrales (met fossiele brandstoffen) niet kunnen vervangen. In Europa is er dus naast windmolenenergie altijd een gekoppeld vangnet nodig in conventionele vorm.
Resumerend, ten eerste omdat er in Europa doorgaans te weinig wind is en ten tweede omdat de onderlinge internationale ondersteuning (voor zover mogelijk) marginaal is. Er is mijns inziens nog een lange weg te gaan.
Tot zover met vriendelijke groet,
Bron: Weblog hoofdbestuurders
Geplaatst op: 10-10-2019
Terug